sohbet tadında

 Hallo Leute!

Bugün biraz sohbet tadında geçirelim bu bloğu. 3 gün sonra Almanya’da 4. ayımı geride bırakacağım. Zamanın hızıyla ilgili konuşmayacağım. Zaman bir tek ben küçük çocuklarla çalışırken bu kadar hızlı geçmiyor haha neyse meslek değiştirme sürecinin tatlı telaşları diyelim. Hayat cidden çok garip ( geldiler yine garipseme perileri ) covid döneminde o kadar yıprandığımı hissetmiştim ki, yani o zamanlar meslek değiştireceğimi hayal bile edemezdim. Hayatın bir diğer cilvesi de yoğun bakımda meslek hayatına başlayıp kreşte devam etmek. Bunu hala aklım almıyor. 5 yıl boyunca hayatının son dönemlerini yaşayan insanlara eşlik ettim. Ve işimi en iyi şekilde yapmaya çalıştım ama yine de sanki ben de hep onlarla birlikte ölüme yakındım. Anın içinde kalamıyor sadece geçmişi ve sona yakın olan geleceği düşünüyordum. Her ne yaparsam yapayım kendi yaşımın tadını çıkarmakta zorlanıyordum. Uzun bir süre anksiyeteyle bile savaştım bu yüzden. Sevdiğim birine ulaşamayınca hep en kötüsü düşünürdüm. Neyse hastanede çalışmak ve özellikle yoğun bakımdaysan tüm yaşamını geri dönüştürülemeyecek şekilde değiştiriyor. Yaşadığım her şeye minnettarım ama şu an daha iyi hissediyorum. Yoğun bakım hemşireliğinden istifa edip Almanya’da Sosyal Pedagog olarak kreşte çalışınca ister istemez kendimi çalışmıyormuş gibi hissediyorum. Herkese zor gelen şey bana kolay geliyor. Arkadaşlar bize Türkiye’de ya da Kıbrıs’ta ne yaşatıyorlar ya 🥲 32 saat süren çalışma saatlerim, uğradığım mobbingler, hastayken bile çalışmak zorunda olmam ve asla emeğinin karşılığını alamaman. Hayat gerçekten bize adil değilmiş. Cehennem’den Cennet’e erken geçiş yaptım yine de haha iş dışında kimsenin sana ulaşmaması, işe saatinde gelip saatinde çıkabilmek, sadece kendi görevlerini yapmak ve en önemlisi bunun karşılığını alabilmek. Ya ben hiçbir zaman bunları keşfetmeseydim, yaşamımı sadece bir ev alabilmek için harcasaydım… yeni insanlar tanımak, yeni kültürler tanımak, dünyayı gezmek gibi isteklerim sadece hayalden ibaret kalsaydı peki. Kıbrıstayken kendimi bir fanusun içinde gibi hissediyordum. Sadece hayal kuruyordum, çabalıyordum her defasında da olacak gibi olup olmuyordu. Bu döngü hiç kırılmayacak diye düşünüyordum. Bazen kendimi 55-60 yaşlarında hayal ediyordum. İşte ben de gençken yurtdışına gitmeyi çok istiyordum ama bir türlü gidemedim. Hayatta en çok korktuğum şey o noktada olmak gibi geliyordu. Neyse ki o döngüyü kırdım. Korkularım bitti, anksiyetemden kurtuldum. Artık gelecekte pişmanlığını yaşayacağım her şeyi geride bıraktım. Ne olacağını bilmediğim ama ne istediğimi bildiğim yeni bir hayata adım attım. Bugünlük benden bu kadar. Evin’le sohbetin sonuna geldiniz. Buradan çok sıkı bir okuyucumu da anmak isterim.

 Selam olsun Los Angeles’a 😌😚 

Tschüss👋

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

30/07/24

 Bugün hava yine çok güzel, deniz mavi gökyüzü gibi ama bugün gökyüzü denizden daha açık bir renkte. Hava güzel ama duygularım biraz karışık. Belki bundan ilerleyen satırlarda bahsederim, kusura bakmayın bugün biraz karışık gideceğim. Aslında biraz da kötüyüm. Bugün hava güzel duygularım karışık ama canım da bir hayli sıkkın… neden diye soracak olursanız bugün Türkiye’de bir katliam yasasına imza atıldı. Hem de gülerek, bunun anlamını Ensar Vakfından biliyoruz. Aynı boka bulanmış yüzler, aynı utanmazlık, aynı müslümancıklar… bunlar geldiğinden beri şeytan tatil yapıyor. Türkiye uçuşta ve evet eğer varsa, ki umarım sizin için vardır siz cehenneme doğru, biz de daha arıyoruz mümkünse de sizin gibi müslümanların olmadığı bir yer olsun. Her neyse hava güzel dedik, duygularım da karışık ama biraz da gerginliğin verdiği stres içindeyim çünkü biraz daha değişecek gibi hayatım. Bir hayalin gerçekleşmesi için verdiğim zorlu mücadele bitiyor gibi bundan da belki sonra bahsederim. Çok uzun sü...
Devamı

İmkansızın içinden

Doğmamış bir günden  Acıyla uyandım  Ne oluyor dememe kalmadan, bir baktım  Tam orda karşımda Sen ve ben Yıldızlı bir gecede  Parlak gökyüzünün altında  Ben tüm kıvrımlarımla Sense dizginsiz bir halde  İmkansıza rağmen  Ağlayarak seviştik  Sonra tekrardan uyandım  Gerçeğin içinden Dedim ki ‘imkansızmış’ İçimden…
Devamı

Kendi yolum

  Bir gün uyandım ve dedim ki:   Olmadığım biri gibi yaşamak istemiyorum. Birileri üzülmesin diye kendim de üzülmek istemiyorum. Hele ki topluma, geleneklere, göreneklere göre hiç yaşamak istemiyorum. Annem ve babam üzülmesin diye de farklı yaşamak istemiyorum. Çünkü onların üzüntüsü de kendi iç üzüntüleri değil, elalem ne der üzüntüsü. Nasıl mutlu olmak istiyorsam öyle yaşamak istiyorum. Hayat cidden bir başkası ne düşünecek diye yaşamak için çok kısa. O yüzden sal Ayşe teyzeyi, Mehmet amcayı, onun oğlunu, bunun kızını,kendin ol. İşte bu yüzden ben hayatımı bir başkası için yaşamıyorum artık. Sadece kimsenin hayatına zarar vermeden kendi hayatımı yaşıyorum. Kurallara veya bir başka şeye bağlı değilim.Tek bağlılığım kendi hissettiklerim. Beni tanımlayan şey giydiklerim veya dış görüntüm değil o an ne hissettiğim ve bu hayatın içinden geçerken kendime ne kattığımdır. Senin için estetik veya kabul görülmeye çalışmıyorum, aynadaki ben için yapıyorum,gece başımı yastığa koyarken y...
Devamı